Kungsleden 2016

Reisverslag Kungsleden 2016

In 2016 liep ik het populaire noordelijke traject van Kungsleden, van Nikkaloukta naar Abisko. Een geweldige tocht in échte wildernis boven de poolcirkel. Benieuwd? Lees snel verder!

Kungsleden en de populaire noordelijke ‘loop’

Kungsleden is het bekendste lange afstandspad in Zweden en loopt van Hemavan naar Abisko, met een lengte van meer dan 400 kilometer. Daarbij loopt Kungsleden door 4 nationale parken: Abisko, Stora Sjöfallet, Sarek and Pieljekaise. Daarom is de vertaling van Kungsleden dan ook met recht ‘Kings trail’ oftewel het koningspad. Het stukje van Nikkaloukta, waarbij je het eerste stuk eigenlijk niet op Kungsleden loopt maar bij Singi op het kongingspad komt, naar Abisko is een populair stuk – zowel in de winter als zomer.

Het bovenste deel van Kungsleden is prachtig wild en je bent echt weg van de bewoonde wereld. Je komt elke dag wel langs berghutjes of ‘Fjällstations’ – waardoor je de tocht dus ook kan lopen met accommodatie en in geval van slecht weer of problemen ook beschutting kan zoeken. Mocht je op zoek zijn naar een toegankelijke manier om de tocht met wildkamperen te lopen: jaarlijks vindt ook de Fjällräven Classic plaats op dit traject, waarbij je verplicht bent om te wildkamperen maar er een gehele organisatie aanwezig is die voeding, gas en begeleiding kan bieden.

Reis en lopen richting het noorden

Helemaal boven de poolcirkel komen is wel even een dingetje. Over het algemeen heb je twee keuzes: of je vliegt op Kiruna en neemt de bus naar of Nikkaloukta of Abisko óf je neemt de trein of vliegtuig naar Stockholm en neemt vanuit daar de nachttrein naar wederom Kiruna (voor Nikkaloukta) of Abisko. Welke keuze voor jou het makkelijkste is hangt natuurlijk af van de tijd die je hebt, de prijzen en aansluitingen. Met een vroege vlucht kan je dezelfde avond al op het pad staan, met de nachttrein sta je ’s morgens vroeg in Lapland – en kan je in principe een hele dag gelijk wandelen.

Voor het noordelijk stuk wat wij liepen is vliegen op Kiruna de snelste optie. Wij vlogen ’s ochtends erg vroeg met SAS van Schiphol naar Kopenhagen, naar Stockholm en uiteindelijk naar Kiruna. Daar haalden we de laatste bus zodat we aan het eind van de dag in Nikkaloukta stonden. Voor de terugweg namen we de bus van Abisko naar Kiruna, waar we één nachtje sliepen. De volgende dag vlogen we vanaf Kiruna weer terug via Stockholm naar Schiphol.

Een belangrijke vraag is ook of je de tocht van noord naar zuid of zuid naar noord gaat lopen. Dat kan voor een deel ook afhangen van de aansluiting op de dienstregeling voor de trein en bus. Voor mij is de vraag echter makkelijk: loop je het liefst de hele dag met de zon in je gezicht of in je rug? – wij kozen voor zon in de rug en daarmee voor zuid naar noord.

Dag 1: een klein begin

Op de eerste dag hadden we een lange reisdag met meerdere tussenlandingen. Zelfs een directe vlucht zou vrij lang zijn geweest – Kiruna ligt écht ver noordelijk. Aangekomen in Kiruna namen we de bus naar het centrum. We hadden eventjes voordat de bus naar Nikkaloukta ging, dus liepen we het centrum in voor wat kleine inkopen. We kochten onder andere een blik gas (bij de Intersport) en wat lekkers. De busrit naar Nikkaloukta is ook vrij lang en zo stonden we tegen de avond aan de start van ons hike avontuur.

We besloten een klein beginnetje aan het pad te maken, zodat we lekker in de natuur konden slapen in plaats van op de camping bij de berghut van Nikkaloukta. Zodra je wegloopt van de berghut, loop je gelijk een prachtig berkenbos in en ben je gelijk weg in de natuur. We liepen maar een klein stukje en vonden vrij snel een mooi plekje naast een stroompje, dicht bij het pad. Vanuit onze kampeerplek hadden we een prachtig uitzicht richting de ‘grote bergen’, waaronder de Kebnekaise, waar we de volgende dag heen zouden lopen.

Omdat we onze tent vrij vroeg hadden staan, de dagen heel lang zijn én er erg veel brandhout te vinden was in deze omgeving, hebben we lekker gekookt met de houtbrander. In het zonnetje was het heerlijk – maar zodra de zon weg was werd het snel flink koud. Verkijk je hier niet op; ook in de hoge zomer heb je koude nachten. Dat is wel een van de dingen waar ik het meest van opkeek: overdag in een korte broek, ’s avonds dik ingepakt bij het kampvuur.

• 

• 

• 

• 

• 

Dag 2: richting Kebnekaise

Ook voor het ontbijt ging de houtbrander aan. Na een lekkere maaltijd gingen we op pad, wederom door het berkenbos. Het pad was goed met af en toe wat drassige stukjes – maar hier lagen dan vaak loopplanken. Je kan aan het pad wél zien dat er aardig wat mensen heen en terug lopen naar Kebnekaise Fjallstation: het pad was duidelijk vaker belopen dan de rest van Kungsleden.

Halverwege de dag hebben we een mooie plek opgezocht naast het pad om te lunchen. Na een stukje vlakte, bevonden we ons weer in het berkenbos, dus de houtbrander ging weer aan. Na de lunch en een stralende ochtend, betrok het wat tegen de middag. Het pad werd ook slechter met een flinke rotsachtige ondergrond wat minder fijn loopt. Hoe dichter we bij Fjällstation kwamen, hoe dunner het bos werd. Fjällstation is een écht grote hut met inkomende helikoptervluchten, veel accommodatie, een winkeltje, zelfs wifi (!) en een grote camping. De drukte van de camping en de berghut leek ons niet zo leuk, dus daalden we een stukje af in de vallei, waar we een mooi plekje vonden op loopafstand van de berghut. Na het koken van een lekker potje eten op de houtbrander, was het tijd voor een goede nachtrust want de volgende dag zouden we de Kebnekaise op gaan.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Dag 3: Kebnekaise

Vandaag gingen we de Kebnekaise op en daarom aten we een flink ontbijt. Het grootste deel van onze zware spullen, zoals de tent en onze matjes, hebben we in een vliegtuighoes gedaan en in de kleedhokken van Fjällstation neergelegd. Met een lichtere maar toch flinke tas gingen we de Kebnenaise op.

Al snel begon de klim. Je loopt over een klein paadje omhoog, maar je stijgt ongemerkt al snel en krijgt dan ook al snel een prachtig uitzicht over de vallei. Hoe hoger we kwamen, hoe slechter het zicht en het weer werd. Boven was er dikke mist, natte sneeuw en flinke wind. Bij een brug over een waterstroom – let op, dit is de laatste waterstroom die je tegenkomt dus het kan verstandig zijn hier bij te vullen – hebben we nog chocomelk gemaakt, maar koken met de gasbrander was een uitdaging in de steeds verder aantrekkende wind.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Het pad naar boven is flink klimmen over rotsblokken. Ook trok de wind trok en de regen veranderde in natte sneeuw die vrij horizontaal in ons gezicht vloog. Uiteindelijk kwamen we boven met maar een paar meter zicht. Dit is niet de top van de Kebnekaise – maar een top onder de échte top. Hierna ging het pad iets omlaag om vervolgens nóg verder omhoog te gaan naar de top van de Kebnekaise.

Wij besloten om niet verder te gaan en om te draaien. Uiteindelijk was het weer te slecht en het zicht te beperkt. Ook als we de top zouden halen, zouden we niets zien – erg jammer want bij mooi weer kun je heel noordelijk Zweden zien. Een andere reden was dat ik ook écht kapot was en met de hele weg terug in het vooruitzicht was het verstandig om te draaien. Op de weg terug hebben we met veel moeite nog een maaltijd gekookt om met een beetje hernieuwde energie terug te dalen naar het dal. Na een stuk dalen kwamen we weer onder de wolken, met prachtig zicht op de vallei.

Dichter bij het dal begon het ook flink te regenen. Na een slopende dag kwamen we uiteindelijk terug bij Kebnekaise Fjällstation. We gingen even naar binnen om te drogen voordat we terugliepen naar het kampeerplekje van de avond ervoor, om op hetzelfde plekje flink vermoeid in ons bedje te kruipen.

• 

• 

• 

Dag 4: Singi

Kamperen op loopafstand van Kebnekaise Fjällstation heeft ook voordelen: ’s ochtends liep ik even naar het winkeltje en we ontbeten met vers brood en een blik knakworst. Voor ons is worst een favoriete traktatie tijdens het hiken.

Het zou een regenachtige dag worden, waarin we een groot deel van de dag in onze regenjas liepen. Ook was het was een betrekkelijk vlakke etappe waarbij je een groot deel stiekem toch omhoog of omlaag loopt (vals plat), tussen de grote reuzen van Noord-Zweden. Je loopt over een breed pad met de nodige drassige stukken, wat langzamerhand overgaat in een smaller pad, richting Singi om in te voegen op het echte ‘Kungsleden’-pad.

Hoe dichter je bij Singi komt, hoe mooier de uitzichten worden over de vallei.  We waren op tijd bij de berghut van Singi en zochten een stukje van de hut af naar een mooi plekje voor onze tent. Zo konden we gebruik maken van de natuurtoiletten, maar hadden we een mooi eigen plekje in de natuur. Ook sputterde onze brander iets en konden we bij de berghut een sleuteltje lenen om de branderkop even uit te blazen.

We hadden onze tent net staan, toen het flink begon het te regenen: net op tijd. Daarom was het tijd voor een potje kaarten in de tent. Het was al snel weer droog zodat we in de buurt van onze tent konden rondstruinen door de vallei – met een prachtige afwisseling van zon en dreigende wolken. Na een avondwandeling was het tijd voor het avondeten. Na het eten vielen er nog de nodige buien, terwijl wij genoten van de prachtige luchten vanuit de tent. Einde dag 4!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Dag 5: Sälka

Na de regenachtige dag van gisteren, was het vandaag een mooie dag met de nodige bewolking. Op weg naar Sälka volg je een licht glooiende etappe langs de rivier, tussen prachtige bergen. Bij het eerste stukje omhoog zie je een kleine nederzetting langs het meer: een klein Sami dorpje. Als je verder loopt, ga je langzaamaan al klimmend en dalend omhoog en kom je ook langs een grotere hangbrug en een schuilhut – je bent hier ongeveer op de helft van de etappe richting Sälka. Verder kom je in de vallei van de rivier. Bij de rivier zochten we een mooi plekje om te lunchen met de houtbrander. Ook de rest van de dag loop je over relatief vlak terrein langs de rivier, langs meertjes en plassen over een relatief goed pad.

Na een tijdje kwam Sälka in zicht. Een idyllisch ‘dorpje’ in het midden van de vallei. Deze berghut heeft zelfs een sauna én een klein winkeltje. Daarbij vonden we een plekje op een relatief prima loopafstand van de hut, maar ver van de andere tentjes: perfect. Die avond hebben we nog lekker rondgestruind rond het kamp en onze voetjes in het ijs-en-ijskoude water gestoken.

• 

• 

• 

• 

• 

Dag 6: Voorbij Tjäktja en over de Tjäktja pas

Omdat we dicht bij de berghut stonden kochten we lekker blik knakworsten voor ons luxe bergontbijt. Na een heerlijk ontbijt pakten we onze spullen in en gingen op pad: vandaag ging het een aardig stukje omhoog over de Tjäkta pas, richting de berghut van Tjäkta. De dag begon zonnig en liep over een goed pad door de vallei. Korte broeken weer! Al snel kom je bij de pas en ga je natuurlijk een stuk omhoog, met prachtige uitzichten over de vallei. Na de top gaat het vrij gestaag omlaag – maar dit hele stuk is vrij rotsachtig wat het niet erg gemakkelijk lopen maakt.

Tegen de middag begon het wat te betrekken terwijl we rustig richting Tjäkta liepen. We liepen een stuk voorbij de berghut. Want die staat niet op een erg mooie plek en wij waren op zoek naar een plek met uitzicht: en die vonden we! Dicht bij een prachtige vallei, een waterval, een sneeuwgrot en nog veel meer. Die avond hebben we lekker bij de tent gezeten, lekker gegeten en gesnackt van de keks met appelstroop en paté. Na het eten hebben we een mooi stuk rondgelopen over de vlakte, tussen de kuddes rendieren en werden we getrakteerd op een geweldige zonsondergang: de hele lucht stond in vuur en vlam.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Dag 7: Voorbij Alesjaure

Deze dag ging richting Alesjaure over een goed beloopbaar pad richting de rivier, waarbij je het laatste stuk langs de meanderende rivier loopt. Na een kort klimmetje ben je bij de hut van Alesjaure. We waren daar op tijd: tijd om te lunchen. Na de lunch liepen we verder, langs een meer, onder het genot van prachtige herfstkleuren die langzaamaan tevoorschijn kwamen in de begroeiing.

Aan het eind van de middag vonden we een mooi plekje gevonden midden in de natuur, een aardig stuk van het pad af richting het meer, op een mooi vlak plateautje met genoeg dood hout in de buurt. Tijd om lekker te koken op de houtbrander. Na het eten van onze maaltijd – ik had de REAL Turmat kip kebab en dat is nog altijd één van mijn favorieten – gingen we over op een kampvuurtje. We zaten op een mooi stuk rots, perfect geschikt voor een kampvuur en er was dood hout in overvloed. Het was wederom een frisse nacht (zoals de eerste dat ook was) en dik ingepakt genoten we van de prachtige avondkleuren en het kampvuur.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Dag 8: Voorbij Abiskojaure, richting Abisko

De laatste ‘volle’ dag was weer een stralende dag met hoge temperaturen, blauwe luchten en de zon hoog aan de hemel. Lekker weer om in de korte broek te lopen. Het pad was goed en je hebt op dit stuk prachtige uitzichten over de vlakte met besneeuwde bergtoppen in de verte. Al snel begint het pad te dalen en kom je weer in bebost gebied. Door het berkenbos en over vlakker, goed beloopbaar terrein loop je richting de hut van Abiskojaure. Hier hebben we geluncht voordat we doorliepen naar een camping, enkele kilometers voor Abisko.

Het laatste stuk van Kungsleden ligt in Abisko Nationaal Park. Je mag hier niet meer wildkamperen en daarom waren we aangewezen op de kampeerplaatsen. De hut van Abiskojaure lag wat ons betreft te dichtbij de laatste etappe en te ver van Abikso, waardoor we kozen voor een campingplaats net voor Abikso. Een vrij grote kampeerplaats langs de rivier waar je vele hikers tegenkomt – de camping is niet beheert maar je vindt er wel een natuurtoilet. We zochten een mooi plekje op en hebben lekker aan de rivier gegeten.

• 

• 

• 

• 

• 

Dag 9: Einde tocht en dag 10: terug naar huis

Vanaf de camping is het nog maar een klein stukje naar Abikso. Je loopt het grootste deel langs de rivier en door bos. We liepen deze tocht half augustus – en tegen het einde kwamen de herfstkleuren al flink tevoorschijn, net als de paddenstoelen. Na een klein stuk over een goed pad kwamen we aan bij Abikso Turiststation. Hier aten we een lekker broodje, voordat we de bus namen richting Kiruna. Eind Kungsleden! Bij het hotel konden we nog nét aanschuiven bij het lunchbuffet, waar we na een week in de natuur flink hebben genoten van alle lekkere Zweedse lekkernijen. Daarna was het tijd om te douchen, te ontspannen en herstellen én een echt bed.

Op dag 10, vertrokken we ’s Ochtends richting het vliegveld en stond ons weer een lange reis terug te wachten, maar na deze onvergetelijke en prachtige hike in échte wildernis maakt dat helemaal niets uit.

Oordeel over tocht

Kungsleden is een van de mooiste tochten die ik ooit heb gelopen. Het is wel even lastig om er te komen omdat het zo afgelegen is – en ook het openbaar vervoer rijdt maar een paar keer per dag… en dat in het hoogseizoen.

Wat je er voor terugkrijgt is echter onvergetelijk. Je loopt door echte wildernis. Geen auto’s, geen wegen, spoorwegen, licht of geluidsvervuiling. Alleen maar natuur, een pad, veel water en veel kleuren. Prachtige alpiene vlaktes, velden vol rotsen, berkenbossen, zandpaden en nog veel meer. Het feit dat je zo noordelijk zit maakt ook dat je gigantisch lange dagen hebt en prachtige kleuren rond zonsopgang (maar daarna wordt het ook niet echt donker). Met een beetje gelukt, kun je zelf het noorderlicht zien!

De paden zijn goed onderhouden en goed aangegeven. Ook vind je op drassige stukken loopplanken en de route is aangegeven met rode stippen op stenen. Daarbij zijn de voorzieningen onderweg goed: bij elke berghut vind je een gids die je om hulp of informatie kan vragen. Ook vind je hier natuurtoiletten. Bij enkele berghutten, waaronder Kebnekaise, Sälka, Alesjaure, Abiskojaure vind je een winkeltje en je kan bij vele hutten zelfs met betaalkaart betalen. Ook vind je over de meeste stroompjes hangbruggen die elke zomer worden geplaatst.  De afstanden tussen de hutten zijn relatief kort en goed te doen. Dat maakt dat je rustig aan kan doen en veel kunt zien – ook ’s avonds als je rond je tent op avontuur gaat. Maar de tocht kan je ook prima sneller lopen.

Het weer is ook bijzonder: wij hadden op één regenachtige dag over het algemeen stralend weer. Ik liep zelfs meerdere dagen in korte broek. ’s Avonds koelt het echter flink af en moet je jezelf goed inpakken (vergelijkbaar met Schotland in de late herfst).

Al met al een van de mooiste tochten die ik heb gelopen en zeker een aanrader!

• 

• 

• 

Voorbereiding

Water
Water vind je vrijwel overal, alleen als je Kebnekaise beklimt moet je opletten dat je bijvult op de laatste stroom (bij de RVS brug). Het is, vind ik, altijd verstandig om je water te filteren. Sommige jaren zijn er veel lemmingen, en in een dergelijk lemmingenjaar is het écht een must om te filteren.

Eten
Wij hebben alles wat we hebben gegeten meegenomen uit Nederland. Onderweg vind je echter ook winkeltjes waar je inkopen kan doen, waaronder ook REAL Turmat, gas en knakworst maar ook pasta, pastasauzen en repen. Uiteraard zijn de prijzen hier een stuk hoger omdat het zo afgelegen is. Bij Kebnekaise vind je een volledig restaurant, en ook bij Alesjaure vind je een simpel café.

Kaart en navigatie
Het pad is erg duidelijk aangegeven en makkelijk te lopen. Wij hebben gebruik gemaakt van het e-boek van Cody Duncan van Distant North. Een handig boekje met praktische informatie en mooie foto’s. We gebruikten daarnaast ook de Kungsleden kaart ‘Kungsleden: Abisko – Kebnekaise (1:100 000)’ van het merk Calazo.

Uitrusting
Bereid je voor op warme dagen en koude nachten. Je kan echt rekening houden met late herfst temperaturen, tegen het vriespunt! Waterdichte kleding (regenbroek en jas) is daarnaast ook aan te raden. Zorg altijd dat je met de juiste kleding, uitrusting en kennis op pad gaat. Je gaat de wildernis in en het kan afkoelen, regenen of stormen.

Toekomstige Kungsleden hikes

Kungsleden is zo mooi, dat ik zeker terug wil. Zo zou ik graag het stuk lopen van Kvikkjok naar Singi, over vlaktes en langs (en over) grote meren. Daarnaast lijkt het mij tof om Kungsleden in september te lopen. De laatste dagen van deze tocht kwamen we al flinke tekenen van de herfst tegen, maar in september staat de hele natuur in vuur en vlam. Ook heb je kans op besneeuwde bergtopjes en het noorderlicht, wat er natuurlijk fantastisch uitziet. Daarbij maakt een beetje lichte nachtvorst ook dat je geen last hebt van muggen. Als laatste zou het uiteraard zou het helemaal gaaf zijn om heel Kungsleden te thru-hiken: 3 weken lang, ruim 400 kilometer!

Tot slot: video

Van deze tocht heb ik een toffe video gemaakt; je bekijkt hem hieronder of op de Kungsleden informatiepagina!

Hopelijk heb je met dit reisverslag (en de mooie foto’s) een indruk gekregen van Noordelijk Kungsleden. Op deze pagina vind je ook wat meer algemene informatie. Lijkt deze trek jou wat? Of heb je deze tocht al gelopen en heb je tips? Laat het weten in de comments!