In 2015 liep ik de East Highland Way van Fort William naar Aviemore in de prachtige Schotse herfst. Een geweldige wandeling door de Schotse natuur. Benieuwd? Lees snel verder!
Na de West, de East
In 2013 liep ik mijn eerste hike, de West Highland Way (WHW). Na Torres del Paine, was het was tijd voor een volgende tocht, dit keer samen met een – toentertijd nog – studiegenoot: Sven! Het was Sven’s eerste hike en voor mij ook de eerste keer dat ik de 2-persoons Tarptent Scarp 2 en mijn nieuw tas gingen testen. Eigenlijk waren we allebei nog beginners: ik had dan wel de WHW en Torres del Paine gelopen, maar dat waren toegankelijke tochten waarbij ik geregeld kon terugvallen op restauratie en winkeltjes. Nu was het tijd voor avontuur! En al snel zou blijken dat we niet genoeg eten hadden meegenomen…
Deze tocht liepen we in 2015. Dat is natuurlijk al een tijdje geleden – wederom hoop ik dat mijn geheugen (opgefrist aan de hand van de foto’s) mij niet in de steek laat om een mooi verslag te kunnen schrijven.
Dag 1: Reis en een klein stukje wandelen
We vlogen vroeg op Glasgow en vanuit Glasgow namen we de trein naar Fort William. Al met al een aardige reis, maar de treinrit – die ik al kende van de WHW – is echt prachtig en een goede kennismaking met de prachtige Schotse natuur waarin we de komende week gingen lopen. Schotse treinen hebben echter wel een tropische temperatuur zoals je die kent uit een bejaardentehuis: we hebben toch een uur of drie flink lopen zweten in de trein.
We kwamen rond een uur of vijf aan in Fort William. We gingen snel langs de supermarkt voor wat mueslirepen en het vullen van onze waterzakken: klaar om te gaan. Het begon al licht te schemeren, dus het plan was om een stuk te lopen en dan een mooie plek te zoeken, zodat we al een klein beginnetje aan de tocht hadden gemaakt en niet in Fort William op een camping hoefden te staan. Het eerste stuk loopt in het begin nog door de buitenste delen van Fort William en vervolgens lange tijd vrijwel geheel parallel aan de weg naar Spean Bridge. Het was dus aardig doorlopen voordat we een potentieel plekje konden vinden en het begon al snel donker te worden. Uiteindelijk zijn we voor een klein stukje vrij gras direct langs het pad gegaan, omdat het echt al flink donker begon te worden. De tent moesten we in het donker opzetten met onze hoofdlampen op en we doken na een lange reisdag snel onze slaapzak in. Toen ik ’s nachts moest plassen was het ijskoud! Maar ook fantastisch helder met een prachtige sterrenhemel. Achteraf bleek dit een van de koudste nachten van die week te zijn geweest… BRRR.
Dag 2: Ommetje naar de commando’s
De eerste nacht in de buitenlucht is altijd even wennen voor je lichaam, maar deze erg koude nacht was een erg goede binnenkomer. Ook ’s ochtends was het fris met duidelijke tekenen van aardige vorst. Tijd voor een langzame start en een warm ontbijt. Na het warme ontbijt waren we klaar om weer op pad te gaan.
Ontbijten 
Niet de mooiste plek, maar we konden slapen 
Tent opruimen 
Eerste ochtend 
Het pad liep over vrij brede ‘militaire’ wegen en was goed te doen. We hadden strak blauwe luchten met een beetje sluierbewolking, een lekkere reep Tony chocolonely en we kwamen dan ook al snel aan in het eerste dorpje: Spean Bridge. Hier deden we wat boodschappen in de plaatselijke SPAR en vulden ons water bij. Boven Spean Bridge vind je een commando memorial – en we besloten een kijkje te nemen. Met onze tassen vol water liepen we naar het memorial, wat achteraf een flink eind bleek en een stuk hoger lag dan Spean Bridge. Het uitzicht was leuk, maar om nou zo’n eind omhoog te lopen langs de weg en van de route af? Wat mij betreft geen aanrader! We waren het hele eind toch al omhoog gelopen, dus besloten we op het grasveldje maar even lekker te lunchen.
Fijne paden 
Lunch 
Commando memorial
We liepen nog rustig een klein stukje verder en aan het eind van de middag vonden we een mooi plekje langs de rivier. We streken uiteindelijk ergens ter hoogte van Glen Spean Lodge neer langs de oevers van de River Spey. Tijd voor een goede nachtrust.
Dag 3: Prachtige plek aan Loch Laggan
Na een lekker ontbijtje aan de rivier was het tijd op weer op pad te gaan. Vandaag liep het pad langs mooie velden met schapen en bossen richting Loch Laggan. Eerst een stuk door Inverlair forest, dan een stuk waar flink gekapt werd door de Forest Commission (waar het pad aardig op en neer ging) en uiteindelijk over mooie open vlaktes en langs bossen richting Loch Laggan.
Kamperen aan Loch Laggan
Uiteindelijk kwamen we aan bij Loch Laggan waar we een fantastisch plekje vonden op het strand van het meer. Dicht bij water, op een lekker zandstrand, met genoeg hout voor een avond lang kampvuur maken. In de verte zagen we ondertussen de hertjes baden in het meer. Die avond hebben we dan ook lekker vuurtje gestookt op het strand.
We realiseerden ons bij het kampvuur dat we eigenlijk vrij weinig eten mee hadden om onze grote honger te stillen. We hadden allebei steeds flinke trek en waren ook al begonnen aan onze extra pakken keks, terwijl het nog maar de tweede dag. Het advies om je maaltijden te plannen is klaarblijkelijk uit deze ervaring ontstaan: we hadden niet voor elke dag 3 maaltijden en wat snacks bij ons en de honger begon ons op te breken. Het doel was daarom om de volgende dag de mountainbike clubhut in Laggan, Wolftrax, te bereiken voor sluitingstijd en daar te eten. Na een avond lang vuurtje stoken op het strand gingen we op tijd naar bed, de volgende dag zouden we vroeg opstaan en vroeg lopen om voor sluitingstijd over te komen.
Dag 4: Hamburgers en Spey Reservoir
We stonden vroeg op en kregen als beloning een fantastische zonsopgang. De kleuren waren echt ongelooflijk (zie de foto – zonder filters!). Omdat we op tijd wilden lopen, hadden we geen tijd (of zin) om water te koken. Het was inpakken en lopen. We ontbeten al lopende met keks en dat was geen verkeerde keuze, want door gelijk te lopen konden onze koude voeten lekker ontdooien.
De weg langs Loch Laggan is weer een breed militair pad en dit liep dan ook fijn én snel. We hadden het tempo er goed inzitten en besloten daarom lekker uitgebreid te lunchen – met de houtbrander. Duurt wat langer, maar we hadden geen haast, droog weer en meer dan genoeg hout. En we hadden honger, dus aten we allebei een goede maaltijd.
Lage wolken, zon op komst 
Geweldige zonsopkomst 
Wat een genot om zo te ontbijten 
Loch Laggan 
Lunch 
Na het eten liepen we door richting Laggan Wolftrax. Het pad loopt voor Feagour een klein stukje langs de doorgaande weg, maar dat was prima te doen. Laggan Wolftrax ligt een stuk van het pad af – maar dat is het wel waard! We waren mooi op tijd en genoten van de heerlijke hamburgers met bacon. We konden ons zelfs even wassen en naar het toilet – je kan hier overigens ook voor 1 pond douchen!
Spey reservoir
Na bijgevoed te zijn en wat lekker mee te hebben gekregen voor onderweg, gingen we op pad op zoek naar een mooie kampeerplek. We kwamen uit bij Spey Reservoir. Daarvoor liepen we eerst nog een stukje verder op de route, maar staken ná de brug over de Spey River naar links, langs de dam. De kleuren langs de River Spey gezien vanaf de brug waren overigens geweldig mooi. Na een stukje links langs de dam te hebben gelopen was daar een brug naar niemandsland: perfect voor onze tent. Een mooie plek midden in het land met prachtig uitzicht over het reservoir. We zochten een hoger plekje op om de grootste kou en condensatie te vermijden. Na een potje kaarten vielen we allebei als een blok in slaap na deze lange dag!
Dag 5: Newtonmore
Het was een koude nacht geweest en er zat flink wat ijs op de tent. Maar tijdens onze derde nacht in het wild sliepen we allebei uitstekend (in tegenstelling tot de koude eerste nacht). We waren dan ook al snel op pad in de frisse ochtend, lekker door de dikke ochtendmist. Tegen het eind van de ochtend brak de zon echter door de mist en werd het een stralende dag. Op het programma stond het stuk achter Laggan – door Glen Banchor – richting Newtonmore, een prachtig stuk door de wildernis. De foto’s spreken boekdelen: geweldige uitzichten en gelukkig prachtig zonnig weer. Halverwege vind je overigens een leuke bothy: een mooie plek om te slapen of voor een pauze!
Koud! 
Ijs op de tent 
Mistig 
Bothy – wel voor kleine mensen 
’s Avonds kwamen we aan in Newtonmore. We waren toe aan een warme maaltijd en besloten daarom in Newtonmore te eten. Omdat het na het eten al vrij snel donker zou worden, kozen we ervoor om op de camping van Newtonmore te staan. Een vrij inspiratieloze camping die meer op een parkeerplaats voor caravans leek, geen aanrader! Maar de camping kende ook een voordeel…
Dag 6: Goed ontbijt en een kikker
Een voordeel van het slapen op de camping was dat we die ochtend richting de route langs een heuse truckstop kwamen. Hier kozen we voor het alle grootste ontbijt – genoeg energie voor een dag wandelen. De serveerster waarschuwde ons dat het ‘allergrootste’ ontbijt te groot voor ons was – maar we kregen het uiteraard allebei zonder problemen op. Volgens mij kwam alles wel regelrecht uit de frituur, maar het smaakte er niet minder om.
De tocht naar Kingussie liep over mooie paadjes over de heide om de berg Creag Bheag. De hoogtemeters vielen mee en achter de berg was het eigenlijk verrassend afgelegen en mooi – de heide was vol in bloei. Na Kingussie loopt de route weer een stuk over verharde weg, langs een ruïne, terug het bos in.
Uiteindelijk liepen we nog een flink eind door en kwamen tegen de schemering aan bij Loch Insh outdoor center in de buurt van Kincraig. Hier zochten we een stukje vlak gras tussen de bomen op, een stukje van het pad af. Een mooi plekje waar we ’s avonds veel hertjes hebben gezien. Toen we ’s avonds in de tent lagen hoorden we echter wat ritselen onder het tentdoek. Het zal toch geen rat zijn? Tijd om voorzichtig de binnentent open te ritsen: daar zat een flink kikker ons aan te staren. De natuur in Schotland is zo eng nog niet. Tijd om te slapen!
Dag 7: ‘It’s twenty but I can do it for ten’
De laatste dag ging over mooie paadjes en langs prachtige heidevelden en (jonge) bossen. Vooral het gebied aan de voorzijde van Loch an Eillein is erg mooi. Na het meer kom je al duidelijk in de buurt van Aviemore, meer meer wandelaars, dagjesmensen en aan de achterzijde van het meer vind je ook een kleine horeca gelegenheid. Zodra je het bos uitloopt vind je daar ook Rothiemurchus Visitor Centre met een leuk winkeltje. Vanaf daar ben je eigenlijk al over. Het laatste stuk loopt langs de doorgaande weg naar Aviemore, maar voor ons was de tocht na Loch an Eillein eigenlijk al klaar. Eigenlijk waren we gewoon afgepeigerd en waren we blij dat we over waren.
Aangekomen in Aviemore zochten we gelijk een camping op. De enige camping die we tegenkwamen vroeg 20 pond voor een trekkerstentje, maar ze zei – zonder dat wij ook maar iets vroegen – dat ze het ook voor 10 kon doen. Akkoord én makkelijk verdiend! Van onze ‘winst’ kochten we heerlijke hamburgers bij de supermarkt en genoten van een lekker diner bij de gasbrander. Einde East Highland Way!
De volgende dag (eigenlijk dag 8) genoten we van een Full Scottish Breakfast, een rondje door Aviemore – de outdoor capital van Schotland – met vele outdoor winkeltjes en een lekker stuk gebak. In de middag pakten we de trein terug naar Glasgow.
Tentje bij Loch Insch 
Loch an Eillein 
Aviemore: goed ontbijt 
En de trein weer terug..
Geweldige wandeling, minder populair dan de WHW
De East Highland Way is een prachtige tocht door hele mooie stukken natuur. Je loopt zowel door de Highlands, in het begin, als door de Cairngorms, op het einde. De route is niet zo populair als de West Highland Way en is ook niet goed bewegwijzerd – een kaart is een must.
De tocht kent enkele hele mooie stukken natuur maar is nooit erg ver verwijderd van de bewoonde wereld – een goede tocht voor beginnende hikers maar óók voor ervaren hikers. In tegenstelling tot de WHW slinger je namelijk, vooral in het begin, langs de bewoonde wereld heen. Pas bij Laggan en verder slingert de route de route weer door de dorpskernen. Ik vond dat de East Highland Way ten opzichte van de WHW een gevarieerdere natuur had en meer ‘afgelegen’ stukken kende – zoals je bij de WHW eigenlijk alleen op het laatste stuk vanaf Kinlochleven kent. Allebei mooie tochten – en het weer speelt natuurlijk ook een rol.
Voorbereiding
Een goede voorbereiding is het meenemen van een kaart en je goed voorbereiden op de tocht die je gaat lopen – routes, wandeltijden, faciliteiten en het weer. Je kan ook op de informatiepagina van de East Highland Way op deze website kijken, daar vind je ook de naslagwerken die ik aanraad: Harvey Maps EHW en een boekje over de EHW. Wij hadden ook het East Highland Way-boekje mee. Dat is extra gewicht, maar geeft ook leuke achtergrond informatie bij de tocht. De kaart van Harvey Maps is aan te raden. Is deze niet verkrijgbaar bij bol.com dan is bookdepository.co.uk – met gratis verzending naar Nederland – aan te raden.
aandachtpuntjes
Water
Wij hadden geen waterfilter bij ons en wij hebben ons prima gered met het vullen van ons water in de bewoonde wereld – een enkele keer (bij het kamperen) hebben we water uit de rivier gedronken of gebruikt bij het koken na het te hebben gekookt. Ik zou een waterfilter echter wel aanraden, want op sommige stukken sleep je anders een flinke hoeveelheid water mee. Het drinken van water zónder het te filteren (of te koken) is niet aan te raden.
Eten
Waar wij de mist in gingen, was de hoeveelheid eten. Wij hadden enkele gevriesdroogde maaltijden bij ons, maar niet 3 per dag en gingen er een beetje vanuit dat we onderweg af en toe wel wat konden kopen. Je komt in Spean Bridge een supermarkt tegen en af en toe zou je her en der langs de route ook wel horeca kunnen vinden, maar wij hadden eigenlijk geen mogelijkheid tot het kopen van eten tussen Spean Bridge en Newtonmore op de kleine omleiding richting de hamburgers bij Wolftrax Laggan na. Daarbij speelde overigens wel een rol dat de winkels in Laggan zelf dichtzaten (weekend). Een goede tip is dus om je tocht goed te plannen en je maaltijden goed te plannen (aan de hand van de tochtplanning).
Uitrusting
Het is (en blijft) Schotland. Wij hadden prachtig weer, maar wees voorbereid op veel regen: regenjas en regenbroek zijn een must. Uitrusting die tegen een storm of flinke regenbui kan is dan ook van harte aan te bevelen. Wij hebben echt geluk gehad met het weer – zo hoorden we ook van de Schotten die we tegenkwamen.
Tot slot, video!
Van de East Highland Way heb ik een toffe video gemaakt, je bekijkt hem hieronder of op de EHW informatiepagina!
Hopelijk heb je met dit reisverslag (en de mooie foto’s) een indruk gekregen van de East Highland Way. Op deze pagina vind je ook wat meer algemene informatie. Lijkt deze trek jou wat? Of heb je deze tocht al gelopen en heb je tips? Laat het weten in de comments!
