Reisverslag van het Twentepad deel 1

Tijd voor een verslag van het Twentepad. In oktober 2019 ging ik op pad langs het Twentepad. Een prachtig streekpad door het kenmerkende Twentse landschap. Helaas eindigde mijn avontuur vroegtijdig en komt er dus ook een deel 2. Benieuwd? Lees verder!

Verslag van het Twentepad

Het Twentepad is een prachtige wandeling door Noord-oost Twente van 87 km lang. Het pad is uitstekend gemarkeerd met de kenmerkende geel-rode markering voor streekpaden. Onderweg kom je langs de prachtige en herkenbare Twentse natuur, maar ook langs historische dorpjes en bezienswaardigheden en voldoende horeca.

In oktober ging ik op pad langs het Twentepad. Langs het Twentepad vind je ook paalkampeerplaatsen, waardoor je deze tocht met de tent kan lopen.. gaaf! Met een volle tas ging ik dan ook op pad.

Dag 1 – Almelo richting Harbrinkhoek

Het Twentepad begint bij het station van Almelo. Vanuit het station loop je richting de binnenstad. Nadat je de winkelstraten gepasseerd bent, kom je al snel in de schattige straatjes van Almelo, met mooie historische arbeiderswoningen – waar nu ateliers en creatieve ondernemers zijn gehuisvest.

Je loopt verrassend snel de binnenstad uit, de lanen in. Tussen de hoge bomen door kom je langs Huize Almelo, waarna je de lange laan ‘Gravenallee’ voor dit prachtige pand inloopt. Vanaf de Gravenallee maak je een ommetje over prachtige zandwegen met gigantische eiken, tussen de weilanden en bossen. Onvoorstelbaar dat dit op enkele minuten van Almelo ligt.

Je keert eventjes terug naar de bewoonde wereld als je om de buitenwijken van Almelo heen loopt, langs de beekjes, dammetjes en paadjes rondom de nieuwbouwwijken. Ik liep de tocht in de herfst en de bomen lieten ze zich hier van de mooiste kant zien!

Al snel laat je de woonwijken achter je en loop je verder langs de beek, langs Harbrinkhoek. Hier vind je ook een paalkampeerplaats. Je loopt prettig over de brede grasstrook langs het water. Af en toe steek je een weg over of loop je een stukje langs het fietspad, maar de route blijft langs mooie paden langs het water lopen of over fijne zandwegen.

Tubbergen

Van Harbrinkhoek loop het pad richting Tubbergen. Als eerste kom je langs het Hondeven, een mooi stukje heide met een meertje, waarschijnlijk ontstaan in de ijstijd. Je vindt hier ook een paalkampeerplaats, maar helaas geen mooie. Je slaat na het Hondeven linksaf en daarna rechtsaf een prachtige laan in richting een boerenerf. In tegenstelling tot de GPX route en het routeboekje, loopt de route hier bij het erf naar links, het weiland in. De bewegwijzering is top en hier vind je ook weer een duidelijk geel-rood plaatje.. toch twijfelde ik even of ik hier dat kleine, enigszins begroeide paadje het weiland in moest lopen. Maar al snel wordt duidelijk dat dit stuk nieuw is en je hier dwars door het weiland steekt, met Tubbergen achter de es.

Het gedeelte voorbij Tubbergen is wat mij betreft wat minder. De paden zijn eentonig en voeren voornamelijk langs graslanden. Ook loop je geregeld op asfaltwegen. Het is er gelukkig wel rustig.

Paalkamperen in Vasse

Voorbij de camping aan het Twentepad, gaat de route naar rechts. Hier liep ik rechtdoor, richting de paalkampeerplaats aan de Pottersweg. Aan de achterzijde van het bosje vind je een pad het bos in, richting de paal. Midden in dit postzegelbosje staat een paal waar je je tentje kan opzetten. Een soort open plekje, midden in het bos. Bij helder weer kun je dan ook fijn naar de sterren gluren. Als het verkeer over de doorgaande weg richting Mander gaat liggen, is het hier heerlijk kamperen!

Dag 2 – een lange dag

De tweede dag van dit verslag van het Twentepad, beloofde een lange dag te worden. De paalkampeerplaatsen liggen namelijk zo gepositioneerd dat je óf moet kiezen voor een korte dag en paalkamperen in het Springendal óf een camping in Ootmarsum óf de paalkampeerplaats in de Lutte. Ik koos voor dat laatste, maar dit was ruim 45 kilometer lopen (!)

Na een goed ontbijt had ik mijn tas snel ingepakt en liep ik terug naar de route. Via een leuk paadje loop je tussen de landweggetjes door, tot je weer bij de zandwegen opkomt. Onderweg kom je langs mooie boerderijen (waaronder die op de kaft van de wandelgids!). Ook zie je sporen in het landschap van de vroegere heideontginning – erg interessant.

Al snel kom je bij de cirkels van Jannink bij Mander, twee cirkelvormige stukken land die vroeger als landbouwproject dienden.. tegenwoordig krijgt de heide weer vrij spel. Als de heide in bloei staat is het hier dan ook prachtig! Je vindt hier ook de watermolen van Bels, een oude papiermolen. Hier kan je lekker lunchen – dat deed ik dan ook!

Dal van Mosbeek, Springendal en Ootmarsum

De route loopt rond de Molen van Bels door het natuurgebied Dal van Mosbeek, over mooie bospaden en zandwegen richting Ootmarsum. In dit grensgebied vind je nog bijzondere overblijfselen uit de oorlog, zoals de komiezenhutten van de vroegere ‘komiezen’ die belast waren met de grensbewaking. De wolken trokken weg en het zonnetje kwam te voorschijn! Je loopt aansluitend ook een stuk door het Springendal over mooie bospaden. Ze waren hier wel flink aan het werk met ontbossing en het afgraven van de bovenlaag grond om de heide weer ruimte te geven.

In Ootmarsum loop je de stad binnen langs een winkelplein met o.a. een Albert Heijn en Lidl, een goed punt om even wat te snacken. Je steekt recht door de historische binnenstad, komt langs de brouwerij Othmar om vervolgens via de nieuwbouwwijken Ootmarsum weer uit te lopen.

Je loopt na Ootmarsum over mooie paden, maar deze zijn wederom vrij eentonig en af en toe verhard. De delen langs de beken en tussen de weilanden zijn erg mooi en rustig. Het pad maakt ook een mooi ommetje door de Hunenborg, een ringwalburg uit waarschijnlijk 1050. Je loopt dwars door een soort ringvormingen wal, waar vroeger de burcht stond. Hierna loop je langs het Almelo-Nordhorn kanaal, waar het tijd was voor avondeten aan een van de picknickbankjes. De zon ging al bijna onder en ik moest nog een flink eind doorlopen naar de Lutte – dat werd spannend.

Singraven

Na een snelle maaltijd ging ik door richting het Singraven. De herfstkleuren met de ondergaande zon waren echt fantastisch! De lanen in het Singraven zijn veelal verhard, maar slingeren door het prachtige landschap en zijn voorzien van gigantische eiken. Midden in het Singraven vind je een watermolen met restauratie, een klein winkeltje en iets verder vind je het Landgoed Singraven. Een statig landhuis met een mooie oprijlaan.

Voorbij het Landgoed loopt het pad door mooie bospaden richting de Denekamperstraat, waar je door het tunneltje onder de weg doorgaat. Hier maakt het pad een slinger door een aangelegd bospad, maar je kan hier ook prima rechtdoor steken. Via een laan loop je de dorpskern van Beuningen even vluchtig in, om vervolgens het dorp weer uit te lopen – als je de Dinkel over bent ga je rechts langs het water.

Einde tocht

Voorbij Beuningen liep ik over het pad langs de Dinkel. Ik liep stevig door, maar ik begon een beetje last van mijn knie te krijgen. De zon was nu vrijwel helemaal onder en het werd steeds donkerder. Het pad langs de Dinkel gaat na een paar mooie slingers over in een bospad. Het werd hier in het bos zelfs zo donker dat mijn hoofdlamp op ging. Het pad kronkelt nog flink langs de oevers van de Dinkel door het bos, tot je weer op de doorgaande weg kwam.

Uit het bos was het ondertussen pikkedonker en erg mistig. Het leek mij niet erg verantwoord om in de mist langs de (redelijk drukke) doorgaande weg te lopen, maar ik probeerde het toch met mijn hoofdlamp op stroboscoopstand. Helaas kreeg ik wel erg veel last van mijn knie – en het was nog ruim 8 kilometer naar de paalkampeerplaats, terwijl ik er volgens mijn GPS ondertussen al 42km op had zitten. Een onverwachte kentering in dit verslag van het Twentepad. Ik besloot te stoppen; doorlopen met deze knie en in de dikke mist in het donker was niet verantwoord. Gelukkig kon ik opgepikt worden door de bezemwagen!

Achteraf was stoppen een goede beslissing. Ik had een soort ‘runners knee’ opgelopen waarbij mijn pees flink overbelast was. Blijkbaar word ik ook een stukje ouder en is ‘ineens’ 42km met bepakking lopen iets wat ik niet meer kan zonder op te bouwen. Ik heb nog maanden bij de fysio gelopen voordat ik weer fatsoenlijk pijnvrij kon lopen. De volgende keer zal ik mijn afstanden na een lange wandelloze periode in ieder geval opbouwen! Daarmee komt dit verslag van het Twentepad ook vroegtijdig tot een eind. Maar uiteraard ga ik ‘m nog een keer uitlopen.

Dit was mijn verslag van het Twentepad. Helaas heb ik het niet uitgelopen. Het goede nieuws is dat er binnenkort een verslag van het Twentepad deel 2 komt als ik het tweede deel ga lopen!