Falls of Glomach en Moal Bhuidhe
Na het prachtige, maar ontzettend ruige Knoydart, waarover je hier alles leest, kwam ik aan in Morvich. Na bijgetankt te hebben op de camping, ging het pad richting de Falls of Glomach.
De Falls of Glomach is een hele gave waterval door een soort ravijn. Het wandelpad erlangs is echter berucht. Je loopt langs de afgrond van een 100m diep ravijn en moet op bepaalde delen al klauterend een paar meter over rotsen afdalen, en dat met een flinke tas (met alle gevolgen van dien voor balans) op je rug. Als je wat minder last hebt van hoogte, zijn er ook nog paden naar uitzichtpunten verder het ravijn in – mij niet gezien. Als het nat is zou ik echter met klem aanraden om de falls niet aan te doen en om te lopen.
Achteraf ging in de hiking-community rond dat ongeveer een week nadat ik daar langs was gekomen, iemand in de Falls was gevallen. Hij was uitgegleden bij het pad en tientallen meters naar beneden gevallen en geland op richel. Hij werd de volgende dag pas gevonden toen passerende hikers het fluitje hoorden. Ik kan mij haast niet voorstellen wat voor doodsangsten hij moet hebben doorstaan terwijl hij een nacht doorbracht met naar verluid een gebroken arm en gebroken enkels/onderbeen. Het geeft maar weer eens aan dat het pad niet zonder gevaren is.
Na de Falls kom je bij één van de mooiste hutten: Moal Bhuidhe. Sinds mijn stop daar is de hut helemaal gerenoveerd met prachtige slaapplekken en kachels. De omgeving is echter ook prachtig om te kamperen.
Craig en kamperen in Achnashellach
Van Moal Bhuidhe liep ik over mooie en goed beloopbare paden naar Craig. In Craig heb je blijkbaar het befaamde Gerry’s inn, maar hierover hoorde ik alleen maar slechte verhalen. Kamperen rond het eindpunt is echter lastig en ik liep daarom langs de weg door naar Achnashellach, waar een boer een kleine informele minicamping runt. Een stuk vlak gras en een bank en stromend water + toilet is uiteindelijk toch alles wat je nodig hebt. Hier trof ik een paar leuke hikers die ik langs het pad al vaker tegenkwam. Gezellig aten we samen ons prakje in de rommelige schuur van de boer.
Vanaf hier nam ik een ‘sluiproute’ omhoog richting het pad. De paden naar Kinlochewe waren goed te belopen met prachtige uitzichten op het Beinn Eighe massief. Een alternatief is een tocht om het massief heen – waar ik goede verhalen over had gehoord. Ik had echter wel zin in een wat makkelijkere dag en koos voor de kortere route. In Kinlochewe vind je een camping – maar deze is snel volgeboekt met maar 5 plaatsen. Dankbaar maakten we gebruik van de douche en samen met een andere hiker die ik al eerder had ontmoet kampeerden we net buiten Kinlochewe.
De wildernis achter Kinlochewe
De volgende dag liep ik richting Shenevall. Wat mij betreft misschien wel het mooiste deel van de Cape Wrath Trail: langs allemaal kleine lochs en volledig padloos loop je omhoog – met naar alle kanten prachtige uitzichten over Lochs en grillige bergen. De dreigende lucht maakte het allemaal nog net iets schotser.
Richting Shenevall heb je een mooi vlak dal waar je prima kan kamperen. De bothy zelf moet ook erg mooi zijn en je ziet ook veel dagjesmensen vanaf de doorgaande weg richting de bothy lopen. Ik was er vroeg op de dag en besloot door te lopen naar Badrallach, een vallei verder op. Helaas was kamperen daar lastig (of erg dicht bij de bewoonde wereld en weg) en koos ik ervoor om nóg een pas over te gaan. Dat was uiteraard prachtig met de ondergaande zon en het warme licht, maar met een dag van 43 kilometer en meer dan 2000m stijgen liep ik op het eind wel aardig op mijn tandvlees.
Inverlael: pauze
In Inverlael nam ik pauze: na de lange dag van gisteren en ongeveer halverwege mijn trip was het een goed moment om een dag rust te pakken. Ik verbleef in de Clachan garden B&B, een fantastische B&B met een heerlijk ontbijt en diner. Ik had hier ook een pakket met voedsel vooruit gestuurd en nam de tijd om lekker te rusten, m’n tas opnieuw in te pakken en te wassen.
Op het stuk richting Shenevall verloor ik daarnaast mijn BeFree waterfilter (uit mijn zijvak gevallen) maar gelukkig kon ik een nieuw waterfilter krijgen in Ullapool. De eigenaar van de B&B was zo vriendelijk om mij daar af te zetten – en de route was ook vanuit Ullapool op te pakken. In mijn volgende blog neem ik jullie vanaf Ullapool weer meer naar Oykel Bridge, Inchnadamph en uiteindelijk Cape Wrath.
Ook leuk om te lezen:
Wat een koele foto’s. Leuk met dat eenzame tentje ook. Echt fantastich.