Reisverslag Affric Kintail Way 2019

Reisverslag Affric Kintail Way 2019

In deze blog lees je mijn reisverslag Affric Kintail Way. In Juni 2019 liep in de Affric Kintail Way, een prachtige tocht van Drumnadrochit, wat net onder Inverness ligt, door de prachtige Glen Affric in westelijk richting naar Morvich. Benieuwd naar het verslag van deze hike? Lees snel verder!

Affric Kintail Way

De Affric Kintail Way (AKW) is een volledig bewegwijzerde, bijzonder mooie cross-country route van bijna 71 kilometer van Drumnadrochit aan de oevers van Loch Ness naar Morvich aan de oevers van Loch Duich. Het pad biedt fantastische uitzichten en loopt voornamelijk over oude ‘drover’ paden, bospaden en smallere voetpaden, langs diepe lochs, prachtige glens en eeuwenoude bossen.

De AKW sluit aan bij de Great Glen Way die van Fort William naar Inverness loopt en ook Skye is met de bus vanuit eindpunt Morvich binnen bereik, wat het combineren van meerdere tochten mogelijk maakt. Overigens is zowel Morvich als Drumnadrochit prima te bereiken per bus vanaf zowel Fort William als Inverness, waarbij de laatste een vliegveld heeft met lijnvluchten vanaf Amsterdam.

Op mijn blog vind je een artikel over het lopen van hikes met accommodatie of door te wildkamperen: ook dit pad kan zowel wildkamperend als via accommodatie worden gelopen. Kies je voor accommodatie onderweg, dan is de tweede etappe vanaf Cannich wel een lange dag, want je zult door moeten lopen tot het meest afgelegen hostel in de hooglanden: Alltbeithe Youth Hostel. Eventueel kun je ook in de Camban bothy overnachten om de etappe van het Alltbeithe Youth Hostel naar Morvich te overbruggen, maar omdat de bothy maar 3 a 4 kilometer van het hostel ligt, is dit een etappe die je ook in één (lange) dag kan lopen – zeker met een lichte dagrugzak.

Meer informatie over deze wandeling en de mogelijke etappes waarin je de tocht kan opbreken vind je op onze inspiratiepagina. Ook op de website van de Affric Kintail Way kun je terecht voor meer informatie.

Reis

De keuze om de Affric Kintail Way te gaan hiken was voor mij een vrij last minute beslissing. De week voor vertrek maakte ik het plan en boekte ik tickets. Ik vloog van Amsterdam, via Londen, naar Inverness met British Airways. Zo last minute was het lastig om goedkope tickets te vinden, maar gelukkig kon ik met gespaarde punten bij het loyaliteitprogramma van British Airways prima geprijsde tickets vinden. Bijkomend voordeel was dat ik businessclass vloog waardoor ik mijn reis in luxe begon: heerlijk eten én champagne.

De vlucht kwam aan het begin van de avond aan. Ik nam de shuttle bus naar de stad en verbleef een nacht in een hostel, voordat ik de volgende ochtend de bus naar Drumnadrochit zou nemen. Op de terugweg vertrok mijn vliegtuig erg vroeg, waardoor ik wederom een nacht in hetzelfde hostel verbleef en ’s ochtends een taxi naar het vliegveld pakte. Als je tickets boekt waarmee je vroeg land op Inverness en laat vertrekt, kun je dus makkelijk twee dagen winnen door op dag van aankomst en vertrek te wandelen.

Dag 1: Modderpoten

Na een slechte nacht in het hostel vanwege een snurkende kamergenoot was ik bijna klaar om aan mijn hike te beginnen. De bus naar Drumnadrochnit vertrok pas rond 11 uur, dus ik had alle tijd om rustig in het centrum te ontbijten. Verder moest ik nog een blikje gas kopen, voor de zekerheid toch een kaart (ik had ook een GPS bij mij) én smidge, voor het geval er veel midges zouden zijn.

Midden in het centrum vind je een Blacks outdoor winkel, maar hoewel je hier prima kon slagen voor gas en smidge, hadden ze niet de Harvey kaart van de AKW. De kaart vond ik wel bij de Tiso – wat toch ruim een kwartier lopen was vanaf het centrum (door de regen). Had ik de kaart maar in Nederland besteld! Nadat ik was geslaagd met de benodigde inkopen, nam ik de bus naar Drumnadrochnit. Je kan overigens ook één etappe van de Great Glen Way lopen van Inverness naar Drumnadrochit, wat ongeveer 30 kilometer is, in plaats van de bus.

Foutje..

De eerste dag van dit reisverslag Affric Kintail Way zou ik van Drumnadrochit naar Cannich lopen. Vanuit Drumnadrochit loop je vrijwel gelijk het dorpje uit, de natuur in. Al snel kwam ik op een bospad wat ietsjes omhoog liep. Ik liep tegen een half weggewaaid lintje aan met een bordje: ‘afzetting wegens boskap’. Het voetpad was gesloten en ik moest de ‘aangewezen’ omleiding volgen. Geen omleiding te zien! Ook op de kaart of op mijn GPS was geen ander pad te bekennen… Ik dacht dat het met de afzetting wel mee zou vallen en dat het pad waarschijnlijk voornamelijk uit veiligheidsoverwegingen was gesloten vanwege de grote machines die in de boskap worden gebruikt. Het was echter zondag en er werd niet gewerkt, dus ik durfde de gok wel te wagen en liep door.

In het begin was het pad prima te doen en lagen er voornamelijk een paar dennentakken op pad. Het pad was een stevige bosweg, dus over het snoeiafval kon ik prima lopen. Het pad begon echter al snel wat modderiger te worden, maar ik liep rustig door. Terwijl ik langzaam maar zeker al een aardig stuk had gelopen, werd het pad alsmaar modderiger en de laag snoeiafval werd dikker en grover. Het had de afgelopen dagen aanhoudend geregend en in de duidelijke rupsbandsporen van de boskapmachines kon je niet lopen vanwege het diepe water. Het lopen op de modderige en door de regen verzadigde berm was ook niet bepaald ideaal. Daardoor was ik aangewezen op de middenberm: een pad met een fijne combinatie van dikke takken en modder.

.. en nog meer stommigheid

Ik had hier natuurlijk gelijk na een paar meter moeten omdraaien, maar ik was al aardig ver doorgelopen en verderop zag ik de boomgrens alweer opdoemen. ‘Daar houdt de boskap op en dan kan ik het normale pad weer oppakken’. Om bij de bosrand te komen moest ik eerst door een flink stuk slagveld van de boskap komen waarbij ik vrijwel de hele tijd tot mijn enkels in de modder zakte en een paar keer struikelde over uitstekende takken. Met een bezweet en bemodderd gezicht kwam ik bij de bosrand. Daar kwam ik voor de leuke verrassing dat de boskap daar inderdaad stopte, maar de rupsbandsporen ook het vervolg van het pad hadden vermalen tot een diepe laag blubber.

Uiteindelijk heb ik ruim anderhalf uur gedaan over 1 kilometer modder, in de zachte regen, waarbij ik één keer tot aan mijn knie in de drab wegzakte. Na dit avontuur was ik echt kapot en nat van het zweet. Maar daarmee kan ik ook deze les delen: een gesloten pad in Schotland is ook écht gesloten! Ga niet uit van je Nederlandse referentiekader waarbij op een gesloten pad waarschijnlijk een omgevallen boompje ligt – in Schotland sluiten ze paden mét reden.

Doorbijten

Na deze goede inkomer begon het nog harder te regenen. Ik was aardig wat energie kwijt en zocht daarom een mooi plekje onder een dennenboom op voor een stevige lunch. Na de lunch liep het pad verder door en langs het bos waarbij in de verte soms een boerderij of dorpje was te zien. Helaas kom je op een gegeven moment uit op de doorgaande weg en loop je tot Cannich door de berm van deze weg waarbij je goed moet opletten voor het verkeer. Ze zijn bezig met een alternatieve route, maar voor nu ben je voor de laatste 7km aangewezen op de doorgaande weg. Als je begint in Drumnadrochit kan deze eerste etappe een prima warming-up zijn met redelijk vlakke paden door het bos. De bosstukken zijn echter niet bijzonder en het stuk langs over asfalt en langs druk verkeer is eigenlijk best jammer. Deze etappe kun je dus prima overslaan zonder iets te missen door de bus naar Cannich te nemen in plaats van Drumnadrochit. Andersom lijkt deze laatste etappe mij een anticlimax na de mooie natuur in Glen Affric. Heen dus een prima etappe om in te komen maar geen must, terug niet aan te raden!

Aangekomen in Cannich was ik aardig moe na deze enerverende eerste dag, was het al laat op de middag én zag ik dat het pad na Cannich eerst flink omhoog liep. Omdat ik geen zin had om eerst weer een flink stuk te klimmen en te lopen voordat ik een potentiële kampeerplek kon vinden, koos ik voor de camping in Cannich.

Dag 2: Uitzichten over het meer en regen

De tweede dag van dit reisverslag Affric Kintail Way breekt aan. De camping in Cannich is echt een aanrader. Daar waar de meeste campings in Schotland een soort parkeerplaats voor caravans zijn, heb je in Cannich een prachtige grasweide waar je een mooi plekje voor je tent kan uitzoeken. Ook heb je een ‘relax’ ruimte waar je eventueel elektronica kan laden en waar een waterkoker staat. Ik had een prima nacht met aardig wat regen. ’s Ochtend genoot ik van een Full Scottish ontbijt bij het koffiehuisje van de camping. Na dit stevig ontbijt was ik klaar om weer op pad te gaan.

Zodra je wegloopt uit Cannich, loopt de asfaltweg ophoog, het dorp uit. Na een tijdje langs de doorgaande weg, sla je linksaf een puinweg op richting de bossen. Het eerste stuk loop je door jong bos in aangroei als gevolg van boskap, maar na een stukje kom je in een mooi dennenbos met her en der nog stukken bosbouw en -kap. Over een breed pad loop je door het bos, totdat je een klein voetpad pakt naar beneden, richting ‘Dog Fall’s’. Hier kom je uit bij een parkeerplaats met een openbaar composttoilet en steek je de mooie River Affric over.

Vanuit de parkeerplaats volg je het pad omhoog – waar je waarschijnlijk ook de nodige dagjesmensen tegenkomt. Na een stukje klimmen kom je op een uitzichtpunt met prachtig uitzicht over Loch Beinn a’Mheadhoin, waar je straks langs zal lopen. Vanaf dit punt worden de paden stiller, zijn de dagjesmensen vertrokken en valt ook je mobiele bereik weg: het avontuur is begonnen! Maar eerst, tijd voor lunch!

Richting Loch Affric

De paden langs het meer zijn breed en makkelijk te lopen. Je loopt door de rand van het bos met af en toe spectaculaire uitzichten op het meer. Je loopt langs prachtige eeuwenoude dennen, drassige stukken en stroompjes. Aan het einde van het meer kom je voor de laatste keer in aanraking met de bewoonde wereld: Affric car park. Een kleine parkeerplaats aan het eind van een lange en modderige zandweg. Hier vind je nog een laatste openbaar composttoilet, prullenbak en een kleine parkeerplaats. Eventueel vind je in de omgeving van de parkeerplaats ook gevestigde kampeerplekjes.

Ik besloot om door te lopen en vanaf het moment dat ik Affric car park afliep, begon het te regenen. Regen die alsmaar harder ging en de komende uren zou aanhouden – achteraf had ik dat goed ingeschat door vanaf dat moment in volledige waterproofs te lopen: regenbroek en hardshell. De paden vanaf Affric car park blijven nog altijd even breed en fijn lopen. Het boslandschap maakt plaats voor heide, wat zorgt voor geweldige uitzichten over het uitgestrekte landschap. Een probleempje is echter het vinden van een goede kampeerplek: heide is drassig en kwetsbaar en daarom niet geschikt om te kamperen.

Een eerste optie om mijn tent op te zetten was een kleine gevestigde kampeerplek langs een stroompje, maar deze was door de aanhoudende regen flink drassig. Uiteindelijk kwam ik halverwege Loch Affric een stuk gras tegen langs het pad en besloot hier mijn tent op te zetten. Na het opzetten van mijn tent in de flinke regen en stevige wind (altijd je tent in een hoek vastzetten met een haring bij het opzetten!) kon ik binnen schuilen voor de regen. Na anderhalfuur werd het droog en dat bleef het de hele avond: perfect om de omgeving te verkennen, mijn slaapmat en slaapzak uit te pakken, de drone in de lucht te laten, water te zoeken en een lekkere avondmaaltijd te koken. Een prachtige plek om de nacht door te brengen!

Over de wildkampeermogelijkheden kan ik achteraf zeggen dat deze langs het eerste deel van Loch Affric beperkt zijn. Af en toe vind je gevestigde kampeerstroken langs het pad: deze zijn uitstekend om te wildkamperen. Dicht bij het pad staan is geen probleem, omdat het pad extreem rustig is. Wellicht dat je ook mooie plekken kan vinden van het pad af – maar dat kan ik niet aanraden. Buiten dat de heide erg drassig is (soort veenmoeras) is het kwetsbare natuur waar je niet zomaar doorheen moet gaan lopen. Mocht je verder doorlopen; daar waar het pad richting de oevers van het meer loopt tegen het einde van Loch Affric leek de oever grassig en geschikt om aan te kamperen. Aan het einde van Loch Affric ligt sowieso een grasstrook waar een kleine blokhut opstaat.

Dag 3: Grootse en grillige natuur

Na een prima nacht, lekker ontbijtje en prachtige droge en enigszins zonnige ochtend, ging ik weer op pad. De derde dag in dit reisverslag Affric Kintail Way is aangebroken. Eerst loop je nog langs de heide, maar deze verdwijnt al snel en maakt plaats voor graslanden en hoge bergen, terwijl je pad volgt langs de river Affric. Het pad is nog altijd prima te lopen, al waren er in mijn geval door de regen wel wat ondergelopen stukjes. Gelukkig niets wat een waterdichte enkelhoge schoen niet kan trotseren.

Het pad maakt aan het eind van Loch Affric een knik naar rechts, de vallei in. Rond deze knik loop je langs enkele cottages, maar al snel loop je niemandsland in over het brede pad. Een prachtig stuk langs de meanderende river Affric, met in mijn geval prachtig uitzicht over de buien iets verder op. Een typische ‘waterdichte kleding aan en uit’ dag met korte, maar hevige buien, wolken en af en toe zon.

Na een kilometer of 4 loop je over een mooi vlak stuk, midden in de vallei. De zon kwam ook tevoorschijn: een perfect moment voor lunch! Terwijl mijn maaltijd lag te hydrateren, lag ik heerlijk in het zonnetje. Typerend voor het buiige weer en Schotland is echter, dat toen ik eindelijk kon aanvallen het natuurlijk weer begon te regenen. Ik at mijn lunch snel op in mijn regenkleding en liep verder. Na een klein stukje langs de rivier, kom je uit bij Alltbeithe Youth Hostel. Dit hostel is een van de meest afgelegen hostels in het Verenigd Koninkrijk. Twee grappige hutjes met de nodige zonnepanelen, in de middle of nowhere. Ik heb even door het raam gegluurd, maar het zag er gezellig uit binnen met een kachel en bordspellen! Voor diegene die graag een nachtje in een bed slaapt, een uitstekende optie.

Het ruigste stuk: rond Camban Bothy

Na het hostel gaat het brede pad over in een smaller voetpad, wat meer op en af gaat. Op een kleine 3 kilometer van het hostel vind je Camban bothy. Deze bothy ligt echt op een fantastische locatie, met prachtig uitzicht op het grillige landschap, een waterstroompje in de buurt en helemaal weg van tekenen van de bewoonde wereld. Binnen vind je twee ‘kamers’ met stapelbedden, wat een soort houten planken zijn waar je prima met je matje en slaapzak op kan liggen. Je vindt ook een houtkachel, maar je zult zelf hout moeten meenemen want dat vind je niet in de omgeving. Uiteraard ligt er ook een gastenboek waar je leuke verhalen kan lezen van passanten. Na een korte theepauze bij de Camban bothy met een Duitse medewandelaar, liep ik verder en besloot zij te overnachten in de Camban bothy.

Het stuk na Camban Bothy is wat mij betreft het mooiste, meest spectaculaire en grillige deel in dit reisverslag Affric Kintail Way. Het dunne voetpad kronkelt langs prachtige, reusachtige bergen, diepe kloven, grote rotsformaties, watervallen en stroompjes. De foto’s spreken boekdelen. Loop je het pad richting Morvich, dan gaat het vanaf de Camban Bothy heerlijk berg af. Andersom is het een beste klim. Er zijn ook wel wildkampeermogelijkheden in dit gedeelte, al moet je goed zoeken. Het is niet echt beschut en omdat er een mogelijkheid op onweer was voorspeld, liep ik door.

Door naar Morvich

Na dit fantastische stuk kom je namelijk uit op de bodem van de vallei, die je uitloopt richting Morvich. Ik dacht dat ik hier wel een mooi plekje zou vinden, maar de hele vallei bleek graasgebied voor schapen – er had een belletje moeten gaan rinkelen bij het zien van ‘improved pasture’ op de kaart! Uiteindelijk ben ik daarom helemaal doorgelopen naar Movich en heb ik een plekje gezocht op de camping daar. Het was nog licht, ik was nog fit en tussen de schapen kamperen is niet mijn favoriete bezigheid.. ook omdat er veel stront lag! En zo eindigde deze geweldige tocht op de derde dag in Morvich met een warme douche, een lekkere maaltijd en kopje thee.

Glen Affric – afgelegen en prachtig

Het deel vanaf ‘Dog Falls’ tot Morvich is een geweldig stuk ongerepte natuur, afgelegen van de bewoonde wereld, van wegen, van lichtvervuiling en van telefonisch bereik. Ruwe en grootse natuur, wat mij betreft een van de mooiste delen waar ik in Schotland heb gewandeld. Soms kom je een kleine cottage of hut van een bergclub tegen, ook vind je een paar omheinde stukken die de natuur beschermen van grazers. Maar over het algemeen is de tocht door Glen Affric een onderdompeling in de prachtige wilde Schotse natuur.

De tocht is prima in 3 of 4 dagen te lopen – waarbij je eventueel de eerste etappe over kan slaan. In dit reisverslag Affric Kintail Way liep ik ‘m in 3, al was het eerste idee om de tocht in 4 dagen te lopen. Dat maakt de tocht ideaal voor een lang weekend hiken, want vanaf Inverness ben je er zo en vanaf Morvich gaat dagelijks een bus terug naar Inverness.

Paden en wildkamperen

De paden zijn brede ‘drovers’ paden totaan de Camban bothy, waarna het een prima te belopen voetpad wordt tot aan de laatste vallei, waar je weer over gaat op een breed pad. De paden zijn uitstekend bewegwijzerd en de riviertjes en stroompjes die je oversteekt voorzien van bruggetjes.

De wildkampeermogelijkheden zijn er zeker, maar je moet goed zoeken naar vlakke, droge stukken. Ook beschutting is in het laatste deel wat moeilijker te vinden. De laatste kilometers richting Morvich lopen door graasgebied en zijn daarom minder geschikt.

Paklijst

Benieuwd wat ik allemaal mee had op deze hike? Dat vind je niet in dit reisverslag Affric Kintail Way, maar in deze blog lees je meer over mijn paklijst en overwegingen voor alles wat ik heb meegenomen.

Voorbereiding

Hieronder in dit reisverslag Affric Kintail Way lees je over mijn voorbereidingen en afwegingen.

Eten en drinken
Ik was volledig zelfvoorzienend in de zin dat ik al mijn eten en een waterfilter mee had. Dit is ook aan te raden: tussen Drumnadrochit en Cannich loop je nog enigszins langs de bewoonde wereld maar vind je geen faciliteiten langs het pad. Na Cannich loop je in de wildernis tot aan Morvich, met uitzondering van het jeugdhostel. Voor zover ik begrepen heb, kan je bij dit jeugdhostel wel terecht voor een kop koffie maar ik las ook reviews dat men niet erg open staat voor passanten. Het hostel zag er toen ik er langs liep aardig donker uit. Er is voldoende water te vinden langs het pad, maar vanwege de wilde dieren en omdat het pad eigenlijk altijd door de vallei loopt, is filteren een must!

Kaart en navigatie
Ik heb zelf de Harvey maps kaart van de Affric Kintail Way gebruikt, samen met een Garmin GPS. Het pad is goed bewegwijzerd, maar een kaart is wat mij betreft een must voor het geval het mistig is, je een kampeerplek zoekt en/of je GPS het opgeeft. De Harvey maps kaart is aan te raden.

Uitrusting
Het is Schotland en je loopt door aardig onherbergzaam gebied. Goede regenkleding is daarom een must! Ook voldoende (reserve)kleding en warme lagen, muts en handschoenen zijn wat mij betreft essentiële uitrusting. Een stevige tent is een must: het kan flink spoken in Schotland en er is vanaf Loch Affric weinig beschutting te vinden. Verder moet je denken aan een voldoende warme slaapmat en slaapzak, regenhoes en (regen)kleding. Ik liep de tocht in Juni en dan moet je rekening houden met midges: smidge is een effectief middel en bevat geen DEET. In mijn paklijst kan je lezen wat ik allemaal mee had.

Tot slot, video

Van deze tocht heb ik een toffe video gemaakt; je bekijkt hem hieronder of op de Affric Kintail Way inspiratiepagina!

Hopelijk heb je met dit reisverslag Affric Kintail Way (en de mooie foto’s) een indruk gekregen van deze hike langs de Affric Kintail Way. Op deze pagina vind je ook wat meer algemene informatie. Lijkt deze trek jou wat? Of heb je deze tocht al gelopen en heb je tips? Laat het weten in de comments!